Terwijl mijn collega’s van hun welverdiende vakantie aan het genieten waren, was ik aan het werk. Dat werk wat dat ik elke dag met zoveel (com)passie, inzet en enthousiasme doe dat waardoor ik elke dag met een voldaan gevoel naar huis fiets. Natuurlijk is het ook het werk waar ik soms wakker van lig. En het is ook het werk waarover mijn oudste zoon regelmatig zegt: :”Papa je hebt geen dienst toch? Nu zijn wij aan de beurt”.

Die dag zag ik op tegen mijn werk. Nee dat is niet waar, ik zag niet op tegen het werk maar ik zag op tegen de dag: ik was de enige gynaecoloog oncoloog in het ziekenhuis en poli. Een volle poli. Op de stafvergadering hadden we een paar week eerder de ‘tevredenheid enquêtes’  besproken. En patiënten waren best tevreden: de artsen waren kundig, de bejegening was goed, er werd geluisterd en de mening van patiënten werd meegewogen in de behandeladviezen. Best iets om trots op te zijn. Maar er waren ook klachten. De wachttijd op de poli stak met kop en schouders boven de andere klachten uit. En dat snap ik heel goed: niemand vind het leuk om te zitten wachten. En ik begrijp heel goed dat de stoeltjes in de wachtkamer houten konten veroorzaken, de koffie thuis lekkerder is en de tijdschriften oud.

Dus hoe ging ik die klus klaren? Hoe ging ik zorgen dat ik op die drukste dag van het jaar niet teveel uit ging lopen? Ik besloot dat het allemaal mind-set was. Als ik op tijd zou beginnen, de regie zou nemen in de consulten en ik ervoor zou zorgen dat de gedachte  ‘zorg dat je niet uitloopt’  niet uit mij hoofd zou verdwijnen, het allemaal we goed zou komen. En zo geschiedde: ik was precies op tijd klaar met mijn ochtendspreekuur.

Met die ervaring dacht ik een paar weken later de klus opnieuw te klaren. Maar de 3^e derde patiënt was, terwijl ik precies op tijd liep, 8 acht minuten te laat en moest toen nog plassen. En de patiënt daarna had 2 velletjes met allemaal heel reële en belangrijke vragen. Toen nog een patiënt met een tolk en dus moest de laatste patiënt die ik, omdat er anders geen plek was, tijdens de lunch had gepland, meer dan 3 drie kwartier wachten.